Unie '82 was een Libertaanse conservatief-liberale politieke partij. De partij werd opgericht in 1982 als splinterpartij nadat leden van de ChristenUnie zich afscheurden van hun partij. De reden hiervoor was openlijke onenigheid over de politiek-ideologische koers die de ChristenUnie onder leiding van toenmalig eerste minister Chris Wolters vaarde.
Geschiedenis[]
Oprichting en eerste regeringsdeelname[]
In 1979 behaalde de ChristenUnie de grootste naoorlogse verkiezingsuitslag in Libertas met 76 zetels. Hierna werd onder leiding van eerste minister Chris Wolters de regering-Wolters II gevormd. Deze bestond enkel uit CU-leden. Echter zou het succes van de partij zich onmiddellijk omzetten in mineur. Begin jaren '80 ontstond onenigheid over sociaaleconomische onderwerpen binnen het partijbestuur van de CU. Unie '82 ontstond dan onofficieel in april 1982 toen verscheidene boegbeelden van de CU vanwege ontevredenheid een splinterpartij oprichtten. Deze achterban van de CU, onder leiding van Hans Peters, bleef tot de verkiezingen van 1983 trouw aan zijn partij. De leden van Unie '82 zetelden dan ook tot januari 1983 als CU-parlementsleden.
De partij nam voor het eerst deel aan verkiezingen in 1983 en werd onmiddellijk de derde grootste partij van Libertas met 27 zetels in het Parlement, wat een zware klap voor de moederpartij ChristenUnie betekende. De CU zou namelijk van 76 tot 40 zetels worden teruggedrongen. De eerste partijvoorzitter en bezieler van de officiële nieuwe partij Unie '82 werd Hans Peters, die vice-eersteminister in de regering-Wolters III werd.
Deze conservatieve regering-Wolters III tussen de centrumrechtse ChristenUnie, de conservatief-liberale Unie '82 en de extreemrechtse Volkspartij liep na minder dan één jaar op de klippen. De reden hiervoor was discussie over migratie en tewerkstelling tussen Unie '82 en de Volkspartij.
Tweede regeringsdeelname[]
Eind 1983 werden nieuwe verkiezingen gehouden. Unie '82 werd de vierde partij van het land. Voorzitter Hans Peters ging in coalitie met de Socialistische Partij, de Liberale Partij en de Sociaal-Liberale Unie. De regering-Van Buren I telde vier deelnemende partijen en was vooral bestemd als samenwerking tegen de christendemocraten. Veel leden van Unie '82 voelden zich verraden door hun partijvoorzitter Peters. In de jaren die volgden verlieten enkele kopstukken van Unie '82 de partij en vertrokken terug naar de ChristenUnie.
Laatste jaren[]
In 1987 scoorde Unie '82 beter dan bij de vorige verkiezingen, maar vanwege de successen van de socialisten en liberalen werd Unie '82 niet toegelaten in de regering-Van Buren II. In januari 1988 nam Peters dan ook ontslag als partijvoorzitter. Hij werd opgevolgd door Koen Hageman. De nieuwe voorzitter benadrukte de conservatieve standpunten van de partij. Hij organiseerde ook een interne verkiezing om de partijnaam en -huisstijl te wijzigen, maar kreeg onvoldoende aanhang binnen zijn partij. Na 1988 waren de interne spanningen binnen Unie '82 duidelijk merkbaar.
In 1991 behaalde Unie '82 andermaal 10 zetels. Hageman was betrokken bij de regeringsformatie van januari-februari 1992, maar de ChristenUnie en Liberale Partij vormden geen nieuwe regering met Unie '82. Zo werd de minderheidsregering-Pieters gevormd die na anderhalf jaar zou vallen. Hageman werd na de mislukte regeringsformatie opgevolgd door Elise Nieland.
In 1993 werd Unie '82 slechts de gedeeltelijk zesde partij van Libertas (evenveel zetels als de Volkspartij). De slechte verkiezingsuitslag was mede te danken aan het succes van de hervormde partij Libertas Praktisch. Tegen 1995 waren de meeste leden van Unie '82 uit de partij gestapt en lid geworden van Libertas Praktisch of andere partijen. Voorzitter Nieland maakte bekend dat Unie '82 niet zou deelnemen aan de vervroegde verkiezingen van maart 1995. Enkele overgebleven leden van Unie '82 werden vervolgens lid van de Centrumpartij, een nieuwe centrumrechtse partij die in 2002 ophield te bestaan.
Voorzitters[]
Partijvoorzitters:
- Hans Peters (1983-1988)
- Koen Hageman (1988-1992)
- Elise Nieland (1992-1995)
Fractievoorzitters Parlement:
- Koen Hageman (1983-1992)
- Elise Nieland (1992-1995)